^{ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ}

^{ΜΙΧΑΛΗ ΣΕΛΕΚΟΥ}

^{ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ Κ.Ε.Δ.Ε. ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ}

 

 

 

 

^{«…η ένταση υπήρχε γιατί πραγματικά διεκδικούσα το αυτονόητο. Σε ένα Συνέδριο, εκτός από τις κεντρικές παρεμβάσεις που γίνονται, θα πρέπει να γίνεται και διάλογος, γιατί έχουμε αυτό το δικαίωμα πιστεύω, και σήμερα ξεπεράστηκαν τα όρια. Ενώ είναι πολύ σημαντική αυτή η πρωτοβουλία που πήρε η ΚΕΔΕ για να διοργανώσει ένα τόσο σημαντικό Συνέδριο και μάλιστα στη Σάμο, όπου πραγματικά ακούστηκαν πολλές απόψεις, πιστεύω ότι θα έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα και σε άλλους συναδέλφους να πουν και πιθανόν να πουν και κάποια διαφορετικά πράγματα. Γιατί νομίζω ότι όλα αυτά θα βοηθήσουν.}

 

^{Και εγώ σαν Δήμαρχος μιας πόλης, όπως σας είπα και πριν, του Χαϊδαρίου, που φιλοξενεί το Κέντρο του Σκαραμαγκά, πολλοί δεν το ξέρετε ότι ο Σκαραμαγκάς είναι περιοχή του Χαϊδαρίου, διαχειρίζομαι εδώ και αρκετό τώρα ένα μεγάλο κέντρο φιλοξενίας προσφύγων.}

 

^{Πρέπει να σας πω ότι από την πρώτη στιγμή όταν μας ειδοποίησαν ότι την επομένη θα ξεκινήσουν εργασίες, γιατί έτσι μας είπαν και εμάς, εμείς με αίσθημα ευθύνης πιστεύω σαν Δημοτικό Συμβούλιο, συγκληθήκαμε άμεσα σε έκτακτο Συμβούλιο και αποφασίσαμε με συντριπτική πλειοψηφία να δεχτούμε το κέντρο φιλοξενίας, βάζοντας βέβαια κάποια ζητήματα σχετικά με το πώς θα είναι καλύτερες οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων, γιατί αυτή τη στιγμή θεωρείται το Κέντρο του Σκαραμαγκά ότι είναι ένα από τα καλύτερα της χώρας μας, αλλά πρέπει να γνωρίζετε ότι είναι μια τσιμεντένια πλατφόρμα, δεν έχει ούτε ένα φυλλαράκι για σκίαστρο. Υπήρχαν τεράστια προβλήματα με την αποχέτευση. Υπήρχαν προβλήματα με τη διαμονή των προσφύγων μέσα σε σπιτάκια που φιλοξενούνται δέκα και δώδεκα και δεκαπέντε πρόσφυγες, σε δύο επί δύο… σε οικίσκους δηλαδή. Υπήρχαν προβλήματα σε σχέση με τη σίτιση. Δύο-τρεις φορές απείχαν από την τροφή οι πρόσφυγες γιατί οι μερίδες που τους δίνονται είναι λίγα φασόλια με τέσσερις ελιές, και αυτό πρέπει να είναι το βασικό τους φαγητό κάθε μέρα.}

 

^{Έχουν προβλήματα σε σχέση με την ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Για Κέντρο Φιλοξενίας 3.000, υπήρχαν δύο στρατιωτικοί γιατροί, ένας γενικός γιατρός και ένας ενδοκρινολόγος. Καθόλου παιδίατρος για 1.500 παιδιά, καμία γυναικολόγος, όταν οι γυναίκες είναι επίσης γύρω στις 1.000.}

 

^{Δεν υπήρχε πρόβλεψη για τη μεταφορά των προσφύγων με ασθενοφόρα, έτσι είχαμε περιστατικά τις πρώτες μέρες, σοβαρών περιστατικών που έπρεπε να διακομιστούν στα νοσοκομεία και δεν έρχονταν ασθενοφόρα. Και βέβαια πρόσφυγες που είχαν ανάγκη να πάνε στα νοσοκομεία, πήγαιναν στο νοσοκομείο και τους έδιναν το 1535 και τους έλεγαν πάρτε αυτό το νούμερο και επικοινωνήστε για να κλείσετε ραντεβού για να τους δούνε.}

 

^{Καταλαβαίνετε λοιπόν, αυτά, όπως και άλλα που έχουν να κάνουν με τη συγκοινωνιακή σύνδεση, οι άνθρωποι είναι ξεκομμένοι σε μια πλατφόρμα και πρέπει να περπατάνε αρκετά χιλιόμετρα για να φτάσουν στον βασικό ιστό της πόλης και καταλαβαίνετε όταν κουβαλάνε και παιδιά μαζί και ανήμπορους ανθρώπους.}

 

^{Όλα αυτά λοιπόν εμείς από την πρώτη στιγμή τα εντοπίσαμε. Προσπαθήσαμε σε συνεργασία με τη Διοίκηση του Κέντρου και κάνοντας πολύ μεγάλες παρεμβάσεις στην κυβέρνηση, να λυθούν ορισμένα αυτά τα θέματα και τέλος πάντων πιστεύουμε ότι αυτή η στιγμή είναι σε κάπως καλύτερη κατάσταση το Κέντρο.}

 

^{Όμως ένα Κέντρο το οποίο φιλοξενεί μόνο και δεν δίνει και κάτι σε όσους μένουν εκεί, δηλαδή μια δημιουργική απασχόληση για τα παιδιά, κάποια ενασχόληση για όλους αυτούς που μένουν, δεν προσφέρει αυτό που λέμε ένα κέλυφος μιας ανθρώπινης διαβίωσης εκεί.}

 

^{Θα ήθελα να πω ότι αυτές τις μέρες πέρασαν από εδώ υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, εκπρόσωποι και στελέχη κομμάτων, που οι περισσότεροι, εκτός από τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ, γιατί εγώ εκεί ανήκω, μίλησαν μόνο για τη διαχείριση του προβλήματος. Ακούστε, εστιάζουμε, υπάρχει αυτή τη στιγμή το προσφυγικό πρόβλημα στην Ελλάδα, 55.000 πρόσφυγες για να τους διαχειριστούμε. Και λέμε τι θα κάνουμε με αυτούς που έχουν βρεθεί ως εδώ και μετράμε νούμερα, 42.512, 48.750 και πενήντα τέσσερις χιλιάδες τόσοι. Πίσω όμως από αυτά τα νούμερα κρύβουν ότι βρίσκονται ανθρώπινες υπάρξεις. Δυστυχισμένοι, κυνηγημένοι, απελπισμένοι άνθρωποι, που αναγκάστηκαν να ξεκληριστούν από τις πατρίδες τους. Και για το κερασάκι δεν μιλάει κανείς. Δεν λένε ποιοι φταίνε γιατί δημιουργείται η προσφυγιά. Ποιοι βάζουν φωτιά στη Μέση Ανατολή; Ποιοι στήριξαν την αραβική άνοιξη; Ποια μήτρα γεννά τους πολέμους, τη φτώχεια και την εξαθλίωση;}

 

^{Και επειδή εμείς δεν μασάμε τα λόγια μας, θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, λέμε ότι είναι ο ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός, τα μονοπώλια και τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, που δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα. Αυτές τις κοινωνίες, αυτό τον κόσμο.}

 

^{Αν εμείς προσκυνάμε αυτές τις αξίες, θα έχουμε να διαχειριστούμε το πρόβλημα. Αν δεν χτυπήσουμε δηλαδή την αιτία, όπως έλεγε ο Κώστας ο Πελετίδης προηγουμένως, τότε θα δίνουμε μόνο ασπιρίνη για να το γιατρέψουμε.}

 

^{Και είπε ο κύριος Μουζάλας χθες ότι σήμερα αν δεν υπήρχε το προσφυγικό θα κάναμε μπάνιο στις παραλίες. Και εγώ θέλω να πω ότι αν δεν υπήρχε ο ιμπεριαλισμός και ο πόλεμος, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα ήταν στην πατρίδα τους, πιθανόν να ήταν και αυτοί σε μια αντίστοιχη εκδήλωση, τα παιδιά τους θα έπαιζαν, θα καλλιεργούσαν τη γη τους, θα δούλευαν, θα ερωτεύονταν, θα έκαναν σχέδια για το μέλλον, θα ζούσαν και αυτοί μια αξιοπρεπή και ανθρώπινη ζωή.}

 

^{Όμως αυτό που έχουν καταντήσει σήμερα είναι να μετράνε τα θύματά τους, κυνηγημένοι και σακατεμένοι και σωματικά και ψυχικά.}

 

^{Να σας πω μόνο κάποια παραδείγματα από αυτά που συναντάω. Οικογένεια που έμεινε μόνο ένας και έχασε έντεκα μέλη της οικογένειας και είναι αυτή τη στιγμή στο Κέντρο. Τι να πεις σε αυτόν τον άνθρωπο; Η μάνα που έχασε το παιδί της και είναι τώρα στο Κέντρο αυτό. Τι να πεις σε αυτή τη γυναίκα; Τι κουράγιο να της δώσεις;}

 

^{Οι δρόμοι για τους πρόσφυγες, γιατί ακούστηκαν και διάφορες απόψεις εδώ, και ακούγονται δυστυχώς στην κοινωνία, ήταν πάντα δύσβατοι και τραγικοί. Και εμείς θα πρέπει νομίζω να κάνουμε ότι μπορούμε για να απαλύνουμε αυτόν τον πόνο.}

 

^{Και πρέπει να πω εδώ ότι η ελληνική κοινωνία, που έχει βιώσει την προσφυγιά στην ιστορία και υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα, να μην τα αναλύω τώρα, έχει ανοίξει την αγκαλιά της, άνοιξε τις φτερούγες και φιλοξενεί, υποδέχεται με τον καλύτερο τρόπο τους πρόσφυγες. Και πιστεύω ότι η δική μας παρέμβαση στους Δήμους όπου είμαστε ή μέσα από το μαζικό κίνημα, τα σωματεία, τους συλλόγους, έχει μπολιάσει και έχει αμβλύνει τις αντιδράσεις των ρατσιστών, των φασιστών, των ξενοφοβικών, οι οποίες δυστυχώς προσπαθούσαν να κλείσουν το δρόμο και να έχουμε τους πρόσφυγες σαν μιάσματα, ότι δεν πρέπει να κυκλοφορούν λέει στους δρόμους, δεν πρέπει να πηγαίνουν στις πλατείες και στις παιδικές χαρές. Μα είναι δυνατόν; Είναι αυτό ανθρωπιά να ακούγεται από Έλληνες; Από ανθρώπους, δεν λέω εγώ για Έλληνες, γιατί όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο την ανθρωπιά πρέπει να προτάσσουν. Να λένε ότι δεν πρέπει ο συνάνθρωπός τους να πηγαίνει το παιδάκι τους στην παιδική χαρά;}

 

^{Και να σας πω ότι έχει αναπτυχθεί ένα πολύ μεγάλο κύμα αλληλεγγύης, που είναι η πραγματική, η αυθεντική αλληλεγγύη. Όχι η αλληλεγγύη των ΜΚΟ, όπου οκτώ ΜΚΟ μοιράστηκαν 83 εκατομμύρια ευρώ, πάνω από 10 εκατομμύρια η κάθε ΜΚΟ και βλέπετε τι γίνεται και βλέπετε τις παρεμβάσεις και πώς καθοδηγούν και τι κάνουν σε κάθε προσφυγικό καταυλισμό.}

 

^{Υπάρχει λοιπόν η αυθεντική αλληλεγγύη που εκφράζεται από το υστέρημα των ανθρώπων, από τα σωματεία, τους συλλόγους, τα σχολεία.}

^{Να σας πω ότι έγινε μια εκδήλωση σε ένα σχολείο…}

 

^{…Έγινε μια εκδήλωση σε ένα σχολείο, έκαναν τα παιδιά μια καταπληκτική εκδήλωση, και το θέμα ήταν το εξής. Πρόσφυγας ή μετανάστης; Άνθρωπος. Που νομίζω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό.}

 

^{Και να σας πω και ένα παράδειγμα. Πριν από λίγες μέρες σε ένα δρόμο της πόλης μας ένας πατέρας που πήγαινε το παιδάκι του στο ποδόσφαιρο, αυτό το παιδάκι είχε δικαίωμα να πάει να παίξει μπάλα. Τα άλλα τα παιδάκια τα προσφυγόπουλα, και των μεταναστών, και αυτοί την φτώχεια και την ανέχεια βιώνουν στην πατρίδα τους και αναγκάζονται να πάρουν αυτούς τους δρόμους, δεν έχουν αυτό το δικαίωμα. Πήγαινε λοιπόν το παιδάκι του και του έλεγε δυνατά: Και να μην ακούς αυτά που σου λένε στο σχολείο. Δεν είναι πρόσφυγες, είναι μετανάστες, είναι λαθρομετανάστες.}

 

^{Υπάρχουν και ακούστηκαν και εδώ δυστυχώς αυτοί οι όροι, παράτυποι μετανάστες, λαθρομετανάστες και λοιπά.}

 

^{Λοιπόν, αυτό δυστυχώς είναι μια εικόνα που ο λαός με τη στάση του, τη συμπεριφορά του, και προς τιμή μας, τις έχουμε αντικρούσει αυτές τις εικόνες, και φτάνουμε στο ότι όλοι είναι άνθρωποι και έτσι πρέπει να φερθούμε.}

 

^{Είχα βέβαια πάρα πολλά να πω, πραγματικά είχα, γιατί υπάρχει αυτή η εμπειρία. Απλά κλείνοντας να πω μια εικόνα έτσι ανθρωπιάς. Τα ματάκια, που πρέπει να τα δούμε αυτά, για να βγάζουμε συμπεράσματα και αν θα πρέπει να κάνουμε κάτι για να σταματήσουν οι πόλεμοι, να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Τα παιδάκια λοιπόν που κατέβαιναν από τα πούλμαν που τους έφερναν στο Σκαραμαγκά, που είχαν γαντζωθεί στις μητέρες τους, στα φορέματα της μητέρας και προσπαθούσαν να δουν το καινούργιο περιβάλλον, και δύο κοριτσάκια που είχαν πάει σε δύο σπιτάκια και είχαν μπει μέσα και έκλιναν έτσι το σώμα τους και έβλεπε το ένα το άλλο, γιατί ήταν οι καινούργιες γειτόνισσες και δεν ξέρουν και για πόσο καιρό θα είναι.}

 

^{Λοιπόν, τέτοιες σκηνές πιστεύω ότι πρέπει να μας κάνουν πιο ανθρώπους και να παλέψουμε για τα αίτια που δημιουργούν τους πολέμους. Εκεί νομίζω είναι το θέμα.}

 

^{Όσο για την Ευρώπη, εδώ κρίνεται ο καθένας και δυστυχώς τα ευρωπαϊκά ιδεώδη έχουν συνθλιβεί κάτω από αυτές τις αποφάσεις που έχουν πάρει για τα κλειστά σύνορα και την άθλια διαχείριση αυτών των ανθρώπων.»}