ΑΡΩΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΑΓΑΠΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΖΩΗΣ»

Ο ΣΥΒΕΠΑΠ

 

_{Μπορεί να βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις ως κοινωνία, λαός και χώρα, αλλά σε τέτοια δύσκολα… μονοπάτια, είναι που δοκιμάζεται η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο. Ο Σύνδεσμος Βετεράνων Ποδοσφαιριστών – Παραγόντων Αιγάλεω (ΣΥΒΕΠΑΠ) δεν ξεχνά τον λόγο ύπαρξης του, που εννοείται δεν είναι ένα αμιγώς ποδοσφαιρικό πρόσωπο, αλλά το κοινωνικό έργο και η στήριξη σε όλους όσοι έχουν ανάγκη.}

_{Πριν από λίγες μέρες, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΒΕΠΑΠ ξεκίνησε μία νέα δράση κοινωνικής αλληλεγγύης, στέκοντας πλέον ως αρωγός του έργου που κάνει ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων και Στήριξης Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες «ΑΓΑΠΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΖΩΗΣ».}

_{Ο Δημοτικός Σύμβουλος / Εντεταλμένος Αθλητισμού της πόλης μας και Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων του ΣΥΒΕΠΑΠ κ. Γιάννης Σάμιος (αριστερά στην κεντρική φώτο) είχε συνάντηση με την Πρόεδρο του Συλλόγου «ΑΓΑΠΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΖΩΗΣ» κ. Ουρανία Αθανασοπούλου (δεξιά στην κεντρική φώτο), όπου έγινε γνωστή η αρωγή των Βετεράνων του Αιγάλεω προς τον εν λόγω Σύλλογο.}

_{Ο ΣΥΒΕΠΑΠ θα συνδράμει και αυτός, βοηθώντας να μαζευτούν πλαστικά καπάκια από μπουκάλια, με σκοπό την αγορά αμαξιδίων για τους συνανθρώπους μας, που το έχουν ανάγκη. Επίσης ο κ. Σάμιος ενημέρωσε την Πρόεδρο του συλλόγου «ΑΓΑΠΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΖΩΗΣ», ότι εν ευθέτω χρόνω και όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, λόγω του κορωνοϊού, ο ΣΥΒΕΠΑΠ πέρα από την συλλογή καπακιών, θα δώσει και φιλικούς φιλανθρωπικούς αγώνες για την στήριξη αυτής της προσπάθειας.}

 

 

_{ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΜΙΟΥ}

 

_{«Νομίζω ότι είναι καθήκον των Βετεράνων του Αιγάλεω να στηρίζουν κάθε προσπάθεια που βοηθάει συνανθρώπους μας, που το έχουν ανάγκη. Δεν είναι δα και κάτι τρομερό να κάνουμε το πιο απλό, δηλαδή όλοι μας να μαζέψουμε καπάκια, για να αγοραστεί έστω και ένα αμαξίδιο. Μπορούμε ως κοινωνία πολλά παραπάνω και πιστεύω ότι είναι στο χέρι μας να κινητοποιήσουμε ανθρώπους, συνήθειες και συνειδήσεις, για να δούμε μια κοινωνία πιο αλληλέγγυα και προφανώς πιο καλύτερη», μας επεσήμανε ο κ. Σάμιος.}

 

 

_{Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΑΓΑΠΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΖΩΗΣ»}

 

_{Τον Μάρτιο του 2018 μία ομάδα ευαισθητοποιημένων ατόμων με αγάπη, προσφορά και αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο με ιδιαιτερότητες ίδρυσαν τον Πανελλήνιο Σύλλογο ΑΓΑΠΗ- ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΖΩΗΣ με έδρα το Πέραμα Αττικής.}

_{Σκοπός του συλλόγου είναι η πρόσφορα βοήθειας και ανακούφισης σε συνανθρώπους μας, που αντιμετωπίζουν σοβαρά κινητικά προβλήματα τα οποία προήλθαν, είτε από τροχαία ατυχήματα, είτε από άλλες αιτίες.}

_{Μέσα από ένα πλήθος δράσεων όπως:}

_{- Προσφορά αναπηρικών αμαξιδίων απλού και ειδικού τύπου και εξειδικευμένου ιατρικού εξοπλισμού από την περισυλλογή ανακυκλώσιμων υλικών (όλων των ειδών τα πλαστικά καπάκια) ή, από χορηγίες.}

_{- Διοργάνωση επιστημονικών και ενημερωτικών ημερίδων σχετικά με την κυκλοφοριακή αγωγή στα σχολεία.}

_{- Συγκρότηση εθελοντικών ομάδων και τομέων δράσεων σε όλη την Ελλάδα.}

_{- Δημιουργία κοινωνικού παντοπωλείου.}

_{- Διοργάνωση επιμορφωτικών σεμιναρίων, χοροεσπερίδων, συναυλιών κλπ.}

_{- Την φιλοξενία σε διάφορες περιοχές της χώρας μας ατόμων με ειδικές ανάγκες με την διοργάνωση ομαδικών εκδρομών.}

_{- Έκδοση και διακίνηση σχετικού εντύπου και διαδικτυακού υλικού.}

_{Ο σύλλογος ΑΓΑΠΗ - ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΖΩΗΣ θα είναι πάντα δίπλα σε συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν, είτε κινητικά προβλήματα, είτε οποιαδήποτε άλλη ιδιαιτερότητα γιατί έχουν κάθε δικαίωμα στην ζωή. Όλοι είμαστε διαφορετικοί όλοι είμαστε ίσοι.}

_{«Σκοπός μας είναι η συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων καπακιών, τα οποία ανακυκλώνουμε και με τα χρήματα που παίρνουμε από αυτά, αγοράζουμε αναπηρικά αμαξίδια. Μη φανταστείτε βέβαια ότι το ποσό είναι μεγάλο. Πρόκειται για 180 ευρώ, στον τόνο» μας επεσήμανε η κ. Αθανασοπούλου και μας εξηγεί πως ένας τόνος αντιστοιχεί σε 550.000 καπάκια, ενώ πρόσθεσε:
«Τα απλά αμαξίδια τα δίνουμε σε νοσοκομεία, σχολεία, ΚΑΠΗ, όπου υπάρχει ανάγκη, σε παιδιά ή, ενήλικες. Δυστυχώς, δίνεται προτεραιότητα σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, σε μια κοινωνία γεμάτη κενά και παραλήψεις. Όσον αφορά τα ειδικά αμαξίδια, τα οποία είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες του κάθε ανθρώπου και μπορεί να κοστίζουν μέχρι και 5.000 ευρώ, προσεγγίζουμε χορηγούς που θέλουν να μας βοηθήσουν… Η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική, ειδικά των παιδιών. Τίποτα όμως δε θα μπορούσε να λειτουργήσει αν δεν υπήρχαν οι εθελοντές μας να ενημερώσουν τον κόσμο διανέμοντας την εφημερίδα μας και μαζεύοντας τα καπάκια, από τους χώρους συλλογής τους. Αυτούς που χρειαζόμαστε άμεσα, είναι οι εθελοντές -κουβαλητές όπως τους λέμε, για να μεταφέρουμε τα καπάκια που υπολογίζονται στους 3,5 τόνους τη μέρα της μεταφοράς τους».}

_{Επίσης η κ. Αθανασοπούλου μας είπε:}

_{«Είμαστε η πρώτη χώρα σε τροχαία ατυχήματα! Άνθρωποι «χάνονται» ή καθηλώνονται μια ζωή σε αναπηρικά καρότσια, από την ανοησία μιας μόνο στιγμής. Μιλάμε στο τηλέφωνο, πίνουμε, τσακωνόμαστε με τη μάνα μας ενώ οδηγούμε. Είναι αδιανόητο! Το νέο μέλημα του Συλλόγου μας, είναι να αρχίσουμε μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία. Τα παιδιά είναι οι μελλοντικοί οδηγοί και πρέπει να γνωρίζουν ότι όλα τα παραπάνω μπορούν να τους κοστίσουν τη ζωή τους. Τη δράση αυτή, θα έπρεπε να την έχει αναλάβει το κράτος, το οποίο για ακόμη μια φορά είναι απών. Αρκεί να σκεφτείτε ότι θεωρεί το τροχαίο, ατύχημα εξ αμελείας. Δεν μπορείς να οδηγείς μεθυσμένος, ρισκάροντας να σκοτώσεις ανθρώπους και κάτι τέτοιο να θεωρείται εξ αμελείας».}