tzanetakos arxikh

 

ΠΑΝΤΟΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΣ: ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ!
 ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟ ΝΕΟ ΣΙΤΙ

 

Και παίκτης, και αρχηγός, και οπαδός, και χορηγός, και χρηματοδότης, και πρώτος σκόρερ, και ψυχή, και παράγοντας, μα πάνω από όλα Αιγάλεω! Ήρθε πριν από πέντε χρόνια στο Αιγάλεω και έχει ριζώσει! Ο λόγος για τον 33χρονο ποδοσφαιριστή του συλλόγου Πάντο Τζανετάκο, ο οποίος μίλησε στην εφημερίδα μας.
 

Προλαβαίνεις να κάνεις και άλλη μεταγραφή;
- Πλάκα κάνεις. Εδώ θα κλείσω την καριέρα μου, όποτε γίνει αυτό και νομίζω ότι θα συνεχίσω μια ζωή να είμαι Αιγάλεω. Για πάντα στο Αιγάλεω. Δεν υπάρχει άλλος ποδοσφαιρικός δρόμος στην ζωή μου.

 

 Τελικά κατάλαβες, πως έδεσες στο Σίτι και ειδικά εσύ ένας Καλαματιανός, όταν υπάρχει και τέτοια αντιπαλότητα από την δεκαετία του 90;
- Η απάντηση είναι απλή. Είναι αλήθεια ότι επέλεγα πάντα να παίζω σε ομάδες που έχουν ιστορία και κόσμο. Και επειδή το Αιγάλεω ήταν η πιο κορυφαία από όλες σε αυτά τα δύο στοιχεία, τελικά φαίνεται ότι αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στον ψυχικό μου κόσμο και δέθηκα με την ομάδα. Για την ιστορία της ομάδας δεν χρειάζεται να πω πολλά λόγια. Το Αιγάλεω έχει ξεφύγει ακόμη και από τα ελληνικά δεδομένα. Όσο αφορά τον κόσμο, αυτό το βλέπεις κάθε στιγμή. Και χωρίς να υπερβάλλω, δύσκολα βλέπεις τέτοιο κόσμο να είναι τόσο παθιασμένος με την ομάδα του. Αυτό για μένα ήταν σημαντικό και με τον καιρό όλα αυτά με έκαναν και εμένα Αιγάλεω. Άλλωστε επειδή δεν κρύβω και τα αισθήματα μου μιας και το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής για μένα, σε αυτή την ομάδα δέθηκα γιατί και έχω χαρεί και έχω γελάσει και έχω κλάψει και έχω στενοχωρηθεί και έχω ανέβει και έχω πέσει κατηγορία. Τα έχω περάσει όλα. Δεν θέλει και πολύ για να γίνεις αληθινό μέλος αυτής της οικογένειας. Τα αντιλαμβάνεσαι όλα με δέος και αυτό είναι που σε οδηγεί για να δεθείς ακόμη περισσότερο με αυτόν τον ιστορικό σύλλογο.

 

 Τα καταλαβαίνω όλα, αλλά το να γίνεις και οικονομικός «αιμοδότης», το συναντάς σπανίως στην Ελλάδα ή, στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο…

- Ήμουν αρκετό καιρό στην ομάδα, άρα είχα δεθεί με το Αιγάλεω, όταν σε ένα παιχνίδι που παίζαμε στην Κρήτη για την Γ΄ Εθνική, η ομάδα είχε μείνει ακέφαλη διοικητικά, λεφτά δεν υπήρχαν για το ταξίδι, επίσης κάποιο πρόστιμο το χρωστάγαμε και εν ολίγοις, αν δεν παίζαμε θα είχαμε και μείον τρεις βαθμούς. Εκείνη την στιγμή με πόνεσε που το Αιγάλεω ήταν σε τέτοιο σημείο, είναι άδικο γενικά και για τον ποδοσφαιριστή να χάνει παιχνίδια στα χαρτιά ενώ παλεύει στον αγωνιστικό χώρο, και επειδή ήταν περίοδος που πήγαινα καλά στα οικονομικά μου, καθώς οι δουλειές που είχα δημιουργήσει από το μηδέν και μου απέδιδαν κάποια χρήματα, πήρα την απόφαση να είμαι εγώ αυτός που θα ενεργούσα για να κρατηθεί αυτός ο ιστορικός σύλλογος όρθιος. Είχα καθήκον να το κάνω, γιατί σας είπα ότι θεωρώ πως η ιστορία και το μέγεθος του Αιγάλεω είναι τεράστιο.

Και τώρα έπειτα από όλες αυτές τις διακυμάνσεις, με ένα Αιγάλεω στην Α΄ Αθήνας, που τον Σεπτέμβριο όλα ήταν στον αέρα και πλέον βλέπουμε φως στον ορίζοντα με τη νέα διοίκηση, πως κρίνεις την κατάσταση;
- Οι καταστάσεις έπειτα από τον υποβιβασμό δεν ήταν και οι καλύτερες. Μερικές φορές το αύριο τρομάζει και ίσως αυτό να συνέβη μετά τον υποβιβασμό. Κάπου τα πράγματα είχαν περίεργη τροπή το καλοκαίρι με την αρχική έλευση Κούγια και χρειάστηκε νέο ξεκίνημα τον Σεπτέμβριο. Παρότι είχαμε μείνει λίγοι εκείνη την περίοδο δίπλα στην ομάδα, δείξαμε σθένος και το Αιγάλεω κρατήθηκε. Εκεί λοιπόν νομίζω ότι η ομάδα ξεκίνησε να λειτουργεί σοβαρά, δηλαδή η ανάγκη για επιβίωση μας κράτησε ενωμένους και το Αιγάλεω προχώρησε, έστω και αν αγωνιστικά αρχίσαμε νωθρά. Ποδόσφαιρο είναι, έτσι γίνεται. Κανείς δεν είναι ρομπότ. Η κατάσταση, όμως, αυτή, ότι είχαμε μείνει μόνο λίγοι ως ελάχιστοι στο διοικητικό κομμάτι της ομάδας, αυτό να έπαιξε σημαντικό ρόλο και την προσπάθεια μας αγκάλιασαν υγιείς Αιγαλιώτες. Αυτό έγινε πράξη και τώρα πλέον στην ομάδα είναι αυτοί που πραγματικά την αγαπούν και έχουν να προσφέρουν και όχι να πάρουν.

Πιστεύεις ότι γύρισε ο τροχός;

- Τουλάχιστον έφτιαξε το κλίμα ακόμη περισσότερο. Οι παίκτες νιώθουν πιο σίγουροι και πιο ήρεμοι. Πλέον ξεκινάμε να βάζουμε κάτω ένα σοβαρό πλάνο και η ομάδα να λειτουργεί κάθε μέρα ακόμη πιο επαγγελματικά, ακόμη και ως μέλος ερασιτεχνικής κατηγορίας. Ο στόχος είναι το Αιγάλεω να χτιστεί ξανά από την αρχή πάνω σε υγιείς βάσεις, να γίνει μια ομάδα πρότυπο και όλα θα πάρουν την σειρά τους. Μην ξεχνάτε ότι το καλοκαίρι κρεμόμασταν σε μία κλωστή και αυτή την στιγμή που μιλάμε η ομάδα αρχίζει και γεννάει ελπίδες. Μην είμαστε υπερβολικοί δεν γίνονται όλα από την μια στιγμή στην άλλη. Ο υποβιβασμός ήταν ένα ποδοσφαιρικό πένθος για τον σύλλογο και δεν πρέπει να γίνουν λάθη του παρελθόντος και το Αιγάλεω να είναι ξεκρέμαστο. Νομίζω ότι το νέο Αιγάλεω έχει αρχίζει και δημιουργείται.
 Τα αποδυτήρια τι ρόλο έπαιξαν όλο αυτό το διάστημα;

 

- Η ομάδα παρότι, όπως ανέφερα πριν, μπορεί να μην ξεκίνησε αγωνιστικά καλά, αλλά να ξέρετε ότι όλα κύλησαν ομαλά και μείναμε όλοι οι παίκτες ενωμένοι και δεμένοι, γιατί πιστεύω ότι έχουμε πολύ καλούς χαρακτήρες στο Αιγάλεω και αυτό ήταν ένα στοιχείο που ψάχναμε στους παίκτες που ήρθαν το περασμένο καλοκαίρι. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά ίσως να είχαμε περισσότερα προβλήματα στην αρχή της σεζόν. Έχω παίξει πολλά χρόνια μπάλα, αλλά να ξέρετε ότι τα αποδυτήρια μας έχουν αδαμάντινους χαρακτήρες και αυτό λειτουργεί στα συν μιας ομάδας. Δεν υπάρχει μουρμούρα. Αρχηγός είναι ο προπονητής. Ότι πει αυτός. Οι παίκτες τηρούν αποφάσεις. Αυτό γίνεται στα αποδυτήρια μας και ίσως να είναι στοιχείο που το Αιγάλεω υπερέχει από όλες τις ομάδες.

Με τη νέα διοικητική κατάσταση θα δούμε γρήγορα πολλές αλλαγές και σε πολλούς τομείς;
- Η κοινωνία και το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Τέλος τα παλιά όνειρα όπου υπήρχαν οι μεγαλοπαράγοντες με τα τσουβάλια τα λεφτά και η κάθε τυχάρπαστη ομάδα από το τοπικό πήγαινε τραίνο μέχρι την Ευρώπη. Αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε. Εμείς έχουμε την τύχη να μετέχουν στην ομάδα η οικογένεια Παλτόγλου, ο κ. Μαξακούλης, ο κ. Τιρτιράκης, ο κ. Δεμαρτίνος, ο κ. Παπαδόπουλος. Είναι αγνοί φίλοι του συλλόγου και ήρθαν για να συμβάλλουν προκειμένου το Αιγάλεω να αποκτήσει οντότητα, να ορθοποδήσει και σιγά, σιγά να βρει τον δρόμο του. Είναι χρέος όλων μας να τους προστατεύσουμε. Δεν είναι θεοί. Είναι αγνοί φίλοι της ομάδας επαναλαμβάνω και πιστεύω ότι από εδώ και στο εξής το Σίτι έχει την ευκαιρία να ανοίξει τα φτερά του και να κοιτάξει με αισιοδοξία το μέλλον.

Ο κόσμος του Αιγάλεω είναι δίπλα σας;
- Οι οπαδοί μας είναι παθιασμένοι. Εμείς θέλουμε, όμως, όλους τους Αιγαλιώτες δίπλα μας και αυτό θα το καταφέρουμε εάν το Αιγάλεω από εδώ και στο εξής κάνει σοβαρά βήματα, λειτουργήσει με πλάνο για τα επόμενα έτη, αποκτήσει την χαμένη του αίγλη και κερδίσει την χαμένη του αξιοπιστία. Έχουμε χρέος να οδηγήσουμε αυτόν τον σύλλογο πάλι ψηλά στην συνείδηση των πιστών φίλων της ομάδας. Τότε θα έχει γεννηθεί η πραγματική ελπίδα…
 Ευχαριστώ πολύ.
- Και εγώ σε ευχαριστώ.

 

 

Η παραπάνω συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα «ΑΙΓΑΛΕΩ Η πόλη μας» στις 31/12/2014